Uciszacz Pulpeta

Pulpet jest dzieckiem z "krwi i kości" to znaczy nie usiedzi na sekundę w miejscu. Przeprawa z nim przez godzinną mszę w kościele to jak wspinaczka na Mount Everest. Nie usiedzi, nie ustoi, biega wzdłuż nawy tam i z powrotem, krzyczy (lubi słuchać echa), zaczepia babcie, zbiera kurze pod ławkami. Ludzie łapią się za głowę.

Jest czasem nie do opanowania. Już nieraz musiałam go gonić z wózkiem, bo mi uciekał wprost na ruchliwą ulicę. Czasem o niego strach. Nie jest taki zawsze, bo w jedną stronę idzie grzecznie trzymając się rączką za wózek, ale jak mamy iść z powrotem do domu, to robi wszystko, żeby do niego nie wrócić (przypadłość dziecka blokowego). ADHD chyba nie ma, bo jak go coś zainteresuje to faktycznie usiądzie i skupi się.

Mój ojciec, a dziadek Pulpeta już dawno przekonał się na własnej skórze, że jego wnuczek potrafi wywołać efekt "włosy dęba stają", dlatego wymyślił dla niego zabawkę uciszającą. Prezentuje to na poniższych zdjęciach.

Kłódki, zamki, kontakty, zawiasy, żarówka nawet się znalazła, przeplatańce, kółka od karnisza. Wszystko to znajdziemy w tak zwanym "uciszaczu Pulpeta" (jeszcze zostało miejsce na parę pomysłów)

Pulpet szczęśliwy, teraz może kombinować bez szkód dla domowej instytucji i wszyscy jesteśmy zadowoleni :) A najbardziej dziadek.